دانلود pdf کتاب زیگموند فروید پتریک جی. ماهونی

بخشی از کتاب زیگموند فروید پتریک جی. ماهونی

چند سال بعد، فروید بالاخره شروع به ترسیم خطوط کلی رشته‌ای کرد که نهایتاً نام او را بر سر زبان‌ها می‌انداخت: نوعی طب روانشناسی جدید به نام روانکاوی. مطالعه‌ی برجسته او کتابش در سال ۱۹۰۰ به نام «تفسیر رؤیاها» بود که به عنوان یک نقطه عطف در روانکاوی شناخته می‌شود. این کتاب به تحلیل و تفسیر رؤیاها می‌پردازد و نشان می‌دهد که چگونه رؤیاها می‌توانند به ما درک عمیق‌تری از خواسته‌ها و ترس‌های ناخودآگاه‌مان بدهند. پس از این کتاب، آثار دیگری نیز از او منتشر شدند که از جمله مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به «آسیب‌شناسی روانی زندگی روزمره» (۱۹۰۱)، «موارد هانس کوچک و موش مرد» (۱۹۰۹)، «دگرسوی اصل لذت» (۱۹۲۰) و «تمدن و ملالت‌های آن» (۱۹۳۰) اشاره کرد. این آثار به بررسی جنبه‌های مختلف روان انسان و تأثیرات اجتماعی بر رفتارهای فردی پرداخته و به توسعه نظریات روانکاوی کمک کردند. علی‌رغم موفقیت‌های او به عنوان دکتر، نویسنده و متخصص روانشناسی، فروید اغلب ناراضی بود. او به کارش اعتیاد داشت و به یکی از دوستانش اعتراف کرده بود که نمی‌تواند زندگی بدون کار را تصور کند. این وابستگی به کار، به نوعی نشانه‌ای از اضطراب‌های عمیق او بود. او در طی بخشی داغ و فعال از تحقیقات خود، ثبت کرد: «بیمار اصلی که مشغله من را تشکیل می‌دهد خودم هستم».

درباره نویسنده : پتریک جی. ماهونی

این جمله نشان‌دهنده‌ی خودآگاهی عمیق او از وضعیت روانی‌اش و تلاشش برای درک بهتر خود و دیگران بود. فروید همچنین می‌توانست نسبت به همکارانش بسیار حسود باشد. یک بار در حین تماشای سخنرانی کارل یونگ، به شدت تحت تأثیر قرار گرفت و تقریباً تمام دانشجویانش را از دیدن آلفرد آدلر منع کرد. او به شدت به سن خود و مرگ فکر می‌کرد و متقاعد شده بود که بین ۶۱ تا ۶۲ سالگی خواهد مرد. این فوبیای عظیم نسبت به مرگ، او را در طول زندگی‌اش تحت تأثیر قرار داده بود. یک بار در طول اقامتش در آتن، وقتی شماره اتاقش ۳۱، یعنی نصف ۶۲ بود، دچار حمله عصبی شد. او برای آرامش خود به سیگار محبوبش روی آورد، اما در مورد آن هم بسیار آگاه بود، زیرا فکر می‌کرد که این عادت جایگزینی برای عادات خودارضایی قبلی‌اش است.